Ο συνήγορος του παιδιού ζήτησε να υπάρξει πιστοποίηση των Internet Cafe που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από παιδιά. Σε αυτούς τους χώρους θα πρέπει να ζητείται η συναίνεση του κηδεμόνα, να απαγορεύεται το κάπνισμα και να λειτουργεί φίλτρο περιεχομένου στους υπολογιστές.
Αναρωτιέμαι όμως, μπήκε ποτέ κάποιος να βγάλει τους ανήλικους από τα club που πίνουν αλκοόλ; Διώχθηκε ποτέ περιπτεράς που πούλησε τσιγάρα σε ανήλικο; Ακόμη και αν απαγορευτεί η είσοδος ανηλίκων στα μη πιστοποιημένα Internet Cafe, ποιος θα μπει σε μαγαζί να διώξει τον πελάτη του. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα αν στο ίδιο cafe υπάρχουν χώροι για ανήλικους και για ενήλικους, όπου η διάκριση της παρανομίας θα είναι δυσκολότερη.
Συμφωνώ και εγώ πως υπάρχει νομικό κενό όσον αφορά τα Internet Cafe και τους ανήλικους. Όμως, αφού ψηφιστεί ο νόμος, θα τηρείται;
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008
Μια ιδέα, μια πρόκληση
Ο συγγραφέας-εκδότης Dave Eggers να βοηθήσει τους μαθητές της περιοχής του με ένα κέντρο προγύμνασης (tutoring center) για τους μαθητές όπου οι συγγραφείς, οι εργαζόμενοι στον εκδοτικό οίκο και οι εθελοντές που εμπνεύστηκαν από την πρωτοβουλία, βοηθούν τους μαθητές με τα μαθήματά τους μετά το σχολείο. Οι μαθητές με αυτόν τον τρόπο αποκτούν αυτό που τους λείπει, ουσιαστική επικοινωνία και προσοχή.
Ο Dave Eggers λέει:
Η προσπάθεια αυτή που ξεκίνησε στο San Francisco οδήγησε σε μια ευχή. Να καταγραφούν 1000 ιστορίες βοήθειας του σχολείου από την κοινωνία. Ο ιστότοπος στον οποίο υπάρχουν τέτοιες ιστορίες (σήμερα είναι 89) είναι ο onceuponaschool.org.
Ο Dave Eggers λέει:
Μερικά παιδιά απλά δεν ξέρουν πόσο ικανά είναι. Μπορείτε να κάνετε το φως τους να λάμψει επικοινωνώντας με ένα κάθε φορά.
Η προσπάθεια αυτή που ξεκίνησε στο San Francisco οδήγησε σε μια ευχή. Να καταγραφούν 1000 ιστορίες βοήθειας του σχολείου από την κοινωνία. Ο ιστότοπος στον οποίο υπάρχουν τέτοιες ιστορίες (σήμερα είναι 89) είναι ο onceuponaschool.org.
Αν και η ευχή του onceuponaschool περιλαμβάνει πολλούς τρόπους συνεργασίας μεταξύ σχολείου και κοινωνίας, μια παρόμοια προσπάθεια κέντρων για μετά το σχολείο γίνεται και από το ΜΙΤ και συγκεκριμένα το κομμάτι του Media Lab που ασχολείται με την εκπαίδευση, το LifeLong Kindergarden.
Η προσπάθεια αυτή είναι τα Computer Clubhouses, τα οποία είναι δημιουργικά Internet Cafe. Στα Computer Clubhouses υπάρχουν διαθέσιμες όλες οι τεχνολογίες που μπορούν να κάνουν τα παιδιά δημιουργικά με τον υπολογιστή, καθώς και εξειδικευμένο προσωπικό για να τα βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην Ελλάδα των φροντιστηρίων και του μηδενικού μαθητικού ελεύθερου χρόνου μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πιστεύω πως ναι.
Ας εξεταστούν κάποια ζητήματα που μπορεί να αφορούν τη δημιουργία ενός κέντρου προγύμνασης με χρήση νέων τεχνολογιών.
Στην Ελλάδα των φροντιστηρίων και του μηδενικού μαθητικού ελεύθερου χρόνου μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πιστεύω πως ναι.
Ας εξεταστούν κάποια ζητήματα που μπορεί να αφορούν τη δημιουργία ενός κέντρου προγύμνασης με χρήση νέων τεχνολογιών.
- Χώρος (ενοικίαση, παραχώρηση): Ιδιώτης, κάποια εταιρία με αντάλλαγμα διαφήμιση στους χώρους του κέντρου ή διαφήμιση του κοινωνικού προσώπου της εταιρίας στα ΜΜΕ.
- Υλικά (υπολογιστές, εκτυπωτές κ.α.): Κάποια εταιρία που αλλάζει τους υπολογιστές της με νέους και δεν χρειάζεται τους παλιούς. Αλλιώς, κάποια εταιρία πληροφορικής που θα παραχωρήσει τους υπολογιστές της με αντάλλαγμα διαφήμιση μέσα στον χώρο του κέντρου.
- Λογισμικά: Είτε από δωρεές είτε Λογισμικά Ανοικτού Κώδικα.
- Προσωπικό (τεχνικό): Εθελοντές.
- Προσωπικό (εξειδικευμένο): Πολλοί φοιτητές ειδικά στις καθηγητικές σχολές και τα παιδαγωγικά τμήματα ψάχνουν μαθητές στα σχολεία της περιοχής τους για να κάνουν τις εργασίες τους (έρευνες). Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές θα έρχονται στο κέντρο και οι φοιτητές θα έχουν εύκολη πρόσβαση σε πολλές πτυχές της δουλειάς των μαθητών.
- Την εποπτεία της δουλειάς θα την έχει κάποιο Πανεπιστήμιο της περιοχής.
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Στόχοι...
Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα που η απάντησή του είναι ασαφής.
Είναι ο στόχος να γνωρίζει να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή; Πολλοί το υποστηρίζουν αυτό και μάλιστα θεωρούν ότι χρειάζεται να φτάνει ο μαθητής να έχει και το κρατικό πιστοποιητικό ως απόφοιτος Λυκείου (κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη για τα Αγγλικά που υπάρχουν περισσότερα χρόνια στο αναλυτικό πρόγραμμα).
Σίγουρα όμως δεν πρέπει να είναι μόνο αυτό.
Σε αυτό το παλιό video από το Μουσείο Ιστορίας των Υπολογιστών δίνεται μια ολοκληρωμένη άποψη για το πως δουλεύει ένας υπολογιστής. Προσωπικά πιστεύω πως οι μαθητές ακόμη και του Γενικού Λυκείου που διδάσκονται προγραμματισμό δεν αποκτούν την κατανόηση του πως ακριβώς τρέχει ένα πρόγραμμα.
Στο αναλυτικό πρόγραμμα του γυμνασίου αναφέρεται πως ο μαθητής πρέπει να κατανοήσει τον υπολογιστή ως ενιαίο σύστημα. Θεωρώ πως αυτό δεν παρέχεται μόνο μαθαίνοντας τα διάφορα κομμάτια του υπολογιστή αλλά και το πως αυτά αλληλεπιδρούν στην εκτέλεση του προγράμματος.
"Ένας απόφοιτος λυκείου τι γνώσεις πληροφορικής πρέπει να έχει;"
Είναι ο στόχος να γνωρίζει να χρησιμοποιεί τον υπολογιστή; Πολλοί το υποστηρίζουν αυτό και μάλιστα θεωρούν ότι χρειάζεται να φτάνει ο μαθητής να έχει και το κρατικό πιστοποιητικό ως απόφοιτος Λυκείου (κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη για τα Αγγλικά που υπάρχουν περισσότερα χρόνια στο αναλυτικό πρόγραμμα).
Σίγουρα όμως δεν πρέπει να είναι μόνο αυτό.
Σε αυτό το παλιό video από το Μουσείο Ιστορίας των Υπολογιστών δίνεται μια ολοκληρωμένη άποψη για το πως δουλεύει ένας υπολογιστής. Προσωπικά πιστεύω πως οι μαθητές ακόμη και του Γενικού Λυκείου που διδάσκονται προγραμματισμό δεν αποκτούν την κατανόηση του πως ακριβώς τρέχει ένα πρόγραμμα.
Στο αναλυτικό πρόγραμμα του γυμνασίου αναφέρεται πως ο μαθητής πρέπει να κατανοήσει τον υπολογιστή ως ενιαίο σύστημα. Θεωρώ πως αυτό δεν παρέχεται μόνο μαθαίνοντας τα διάφορα κομμάτια του υπολογιστή αλλά και το πως αυτά αλληλεπιδρούν στην εκτέλεση του προγράμματος.
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
Αξιολόγηση στην Επαγγελματική Εκπαίδευση
Σύμφωνα με το νόμο 3475 του 2006 (ΦΕΚ 146Α - 13/7/2006) η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα παρέχεται από τα Επαγγελματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.) και τις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑ.Σ.).
Οι διαφορές μιας μονάδας επαγγελματικού σχολείου σε σχέση με τις αντίστοιχες σχολικές μονάδες της γενικής εκπαίδευσης εστιάζονται σε κάποιους βασικούς άξονες (Κωτσίκης, 2000):
Τα ΤΕΕ άφησαν στα Επαγγελματικά Λύκεια την κληρονομιά ενός σχολείου χαμηλού επιπέδου, τόσο από πλευράς γνωστικού υποβάθρου των μαθητών όσο και από πλευράς της παρεχόμενης παιδείας. Στα περισσότερα τεχνικά σχολεία οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων υπολειτουργούν και το ίδιο προβληματική είναι η σχέση των μαθητών με τους γονείς τους. Οι καθηγητές δεν έχουν βρει τρόπο να κινητοποιήσουν τους μαθητές, οι οποίοι έχουν κακή σχέση με το διάβασμα και το σχολείο, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την προσπάθεια από πολύ νωρίς σε κάθε σχολική χρονιά. Επίσης, παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί καθηγητές να απασχολούνται και σε δεύτερη δουλειά (μια τεχνική δουλειά την οποία ίσως ξέρουν καλύτερα από την διδασκαλία, δεδομένου ότι ήταν το αντικείμενο σπουδών τους) και μ’ αυτόν τον τρόπο να παρεμποδίζεται περαιτέρω το εκπαιδευτικό τους έργο, λόγω έλλειψης χρόνου. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί εκπαιδευτικοί ίσως δεν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο να υποστηρίξουν την επαγγελματική εκπαίδευση. Στον τομέα της Πληροφορικής λόγω των πολλών αναγκών που προέκυψαν σε κάποια περίοδο υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν έχουν βασικό πτυχίο Πληροφορικής αλλά άλλης ειδικότητας. Η μετάδοση γνώσεων σε επαγγελματικό επίπεδο από τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς είναι αμφισβητήσιμη αφού στην ελεύθερη αγορά δεν θεωρείται ότι οι ίδιοι κατέχουν τις γνώσεις αυτές.
Η αξιολόγηση είναι μια λύση σε αυτά τα προβλήματα. Η υλικοτεχνική υποδομή θα πρέπει να αξιολογείται κάθε σχολική χρονιά. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει επίσης να αξιολογούνται σε τέσσερις άξονες, το γνωστικό επίπεδο, την παρουσία του εκπαιδευτικού ως υπαλλήλου, την λειτουργία του εκπαιδευτικού στην τάξη και την ικανότητα διαχείρισης μαθητών με μαθησιακά ή άλλα προβλήματα. Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας μπορεί να είναι εξωτερική δηλαδή να διεξάγεται από άτομα που δεν ανήκουν στη σχολική μονάδα ή εσωτερική δηλαδή να διεξάγεται από άτομα που ανήκουν στη σχολική μονάδα.
Υπάρχει μια νέα τάση στην αξιολόγηση σχολικών μονάδων όπου οι εμπλεκόμενοι σε μια σχολική μονάδα αξιολογούν με συστηματικό τρόπο την πρόοδο της σχολικής τους μονάδας και προσπαθούν μέσω αυτής της διαδικασίας να βελτιώσουν την ίδια τους την δουλειά. Η τάση αυτή φαίνεται και μέσα από την ένωση Leadership for Learning που θεωρεί την αυτοαξιολόγηση ένα χρήσιμο εργαλείο για την βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η αυτοαξιολόγηση προσπαθεί να εισάγει όλους τους συμμετέχοντες στο σχολείο στην προσπάθεια για την βελτίωσή του. Σε αυτή την προσπάθεια κανείς δεν μένει αμέτοχος. Οι εκπαιδευτικοί, το διοικητικό προσωπικό και οι μαθητές αξιολογούν την δουλειά τους με την προοπτική της βελτίωσης του σχολείου τους. Η σχέση της αυτοαξιολόγησης με μια εξωτερική αξιολόγηση του σχολείου είναι συμπληρωματική. Η αυτοαξιολόγηση είναι μια συνεχής διεργασία που συμπληρώνεται από περιοδικές εξωτερικές επιθεωρήσεις.
Στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Δηλαδή, στα πλαίσια μια προσπάθειας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης όλοι οι εμπλεκόμενοι επηρεάζονται θετικά. Οι μαθητές αποκομίζουν τα περισσότερα οφέλη αφού για αυτούς γίνεται αυτή η προσπάθεια. Οι καθηγητές εργάζονται με συλλογικό τρόπο και οι συνεργασίες ενθαρρύνονται. Τέλος, οι γονείς αισθάνονται ότι έχουν λόγο και ρόλο μέσα σε μια προσπάθεια και αυτό μπορεί να τους κινητοποιήσει ώστε να συμμετέχουν.
Κωτσίκης, Β. (2000). Εισαγωγή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Τρίτη Έκδοση. Αθήνα: Έλλην.
Οι διαφορές μιας μονάδας επαγγελματικού σχολείου σε σχέση με τις αντίστοιχες σχολικές μονάδες της γενικής εκπαίδευσης εστιάζονται σε κάποιους βασικούς άξονες (Κωτσίκης, 2000):
- Τα γνωστικά αντικείμενα που προσφέρονται είναι περισσότερα και καλύπτουν μεγάλο εύρος γνώσεων.
- Η υλικοτεχνική υποδομή που απαιτείται για την υποστήριξη του διδακτικού έργου σε αυτά τα σχολεία είναι μεγάλης σημασίας.
- Η ποιότητα γνώσεων που παρέχεται πρέπει να μένει ανεξάρτητη από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στο σχολείο την εκάστοτε σχολική χρονιά.
Τα ΤΕΕ άφησαν στα Επαγγελματικά Λύκεια την κληρονομιά ενός σχολείου χαμηλού επιπέδου, τόσο από πλευράς γνωστικού υποβάθρου των μαθητών όσο και από πλευράς της παρεχόμενης παιδείας. Στα περισσότερα τεχνικά σχολεία οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων υπολειτουργούν και το ίδιο προβληματική είναι η σχέση των μαθητών με τους γονείς τους. Οι καθηγητές δεν έχουν βρει τρόπο να κινητοποιήσουν τους μαθητές, οι οποίοι έχουν κακή σχέση με το διάβασμα και το σχολείο, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την προσπάθεια από πολύ νωρίς σε κάθε σχολική χρονιά. Επίσης, παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί καθηγητές να απασχολούνται και σε δεύτερη δουλειά (μια τεχνική δουλειά την οποία ίσως ξέρουν καλύτερα από την διδασκαλία, δεδομένου ότι ήταν το αντικείμενο σπουδών τους) και μ’ αυτόν τον τρόπο να παρεμποδίζεται περαιτέρω το εκπαιδευτικό τους έργο, λόγω έλλειψης χρόνου. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί εκπαιδευτικοί ίσως δεν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο να υποστηρίξουν την επαγγελματική εκπαίδευση. Στον τομέα της Πληροφορικής λόγω των πολλών αναγκών που προέκυψαν σε κάποια περίοδο υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν έχουν βασικό πτυχίο Πληροφορικής αλλά άλλης ειδικότητας. Η μετάδοση γνώσεων σε επαγγελματικό επίπεδο από τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς είναι αμφισβητήσιμη αφού στην ελεύθερη αγορά δεν θεωρείται ότι οι ίδιοι κατέχουν τις γνώσεις αυτές.
Η αξιολόγηση είναι μια λύση σε αυτά τα προβλήματα. Η υλικοτεχνική υποδομή θα πρέπει να αξιολογείται κάθε σχολική χρονιά. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει επίσης να αξιολογούνται σε τέσσερις άξονες, το γνωστικό επίπεδο, την παρουσία του εκπαιδευτικού ως υπαλλήλου, την λειτουργία του εκπαιδευτικού στην τάξη και την ικανότητα διαχείρισης μαθητών με μαθησιακά ή άλλα προβλήματα. Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας μπορεί να είναι εξωτερική δηλαδή να διεξάγεται από άτομα που δεν ανήκουν στη σχολική μονάδα ή εσωτερική δηλαδή να διεξάγεται από άτομα που ανήκουν στη σχολική μονάδα.
Υπάρχει μια νέα τάση στην αξιολόγηση σχολικών μονάδων όπου οι εμπλεκόμενοι σε μια σχολική μονάδα αξιολογούν με συστηματικό τρόπο την πρόοδο της σχολικής τους μονάδας και προσπαθούν μέσω αυτής της διαδικασίας να βελτιώσουν την ίδια τους την δουλειά. Η τάση αυτή φαίνεται και μέσα από την ένωση Leadership for Learning που θεωρεί την αυτοαξιολόγηση ένα χρήσιμο εργαλείο για την βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η αυτοαξιολόγηση προσπαθεί να εισάγει όλους τους συμμετέχοντες στο σχολείο στην προσπάθεια για την βελτίωσή του. Σε αυτή την προσπάθεια κανείς δεν μένει αμέτοχος. Οι εκπαιδευτικοί, το διοικητικό προσωπικό και οι μαθητές αξιολογούν την δουλειά τους με την προοπτική της βελτίωσης του σχολείου τους. Η σχέση της αυτοαξιολόγησης με μια εξωτερική αξιολόγηση του σχολείου είναι συμπληρωματική. Η αυτοαξιολόγηση είναι μια συνεχής διεργασία που συμπληρώνεται από περιοδικές εξωτερικές επιθεωρήσεις.
Στα πλαίσια της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Δηλαδή, στα πλαίσια μια προσπάθειας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης όλοι οι εμπλεκόμενοι επηρεάζονται θετικά. Οι μαθητές αποκομίζουν τα περισσότερα οφέλη αφού για αυτούς γίνεται αυτή η προσπάθεια. Οι καθηγητές εργάζονται με συλλογικό τρόπο και οι συνεργασίες ενθαρρύνονται. Τέλος, οι γονείς αισθάνονται ότι έχουν λόγο και ρόλο μέσα σε μια προσπάθεια και αυτό μπορεί να τους κινητοποιήσει ώστε να συμμετέχουν.
Κωτσίκης, Β. (2000). Εισαγωγή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Τρίτη Έκδοση. Αθήνα: Έλλην.
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Μήπως οι υπολογιστές συμφέρουν;
Σύμφωνα με το άρθρο του www.in.gr, οι μαθητές του σχολείου don Milani di Rivoli στο Τορίνο, θα χρησιμοποιούν φορητό υπολογιστή αντί για σχολικά βιβλία.
Ο φορητός υπολογιστής είναι ειδικά κατασκευασμένος για εκπαιδευτικούς σκοπούς από την ιταλική εταιρία Olidata και είναι πιο ανθεκτικός από τα συνηθισμένα laptop καθώς και αδιάβροχος.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι ενώ τα βιβλία για κάθε μαθητή θα κόστιζαν 700 δολάρια ο φορητός υπολογιστής κοστίζει μόλις 400. Ταυτόχρονα, δόθηκε ένα ακόμη συμβόλαιο για μια ιταλική εταιρία και πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλα εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας.
Επειδή η τεχνολογία γίνεται όλο και πιο φθηνή προκύπτουν νέες λύσεις και στην εκπαίδευση. Αν γινόταν μια μεγαλύτερη παραγγελία από το M.I.T. για One Laptop per Child (OLPC) ο κάθε υπολογιστής θα κόστιζε 200 δολάρια το πολύ, συν κάποια έξοδα για να φορτωθεί το αναλυτικό πρόγραμμα στους υπολογιστές. Το οικονομικό κέρδος με αυτό το σενάριο είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Μήπως συμφέρει οικονομικά να πάρει ο κάθε μαθητής δικό του υπολογιστή αντί για σχολικά βιβλία;
Διαβάστε και το άρθρο του BBC[pdf]
Ο φορητός υπολογιστής είναι ειδικά κατασκευασμένος για εκπαιδευτικούς σκοπούς από την ιταλική εταιρία Olidata και είναι πιο ανθεκτικός από τα συνηθισμένα laptop καθώς και αδιάβροχος.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι ενώ τα βιβλία για κάθε μαθητή θα κόστιζαν 700 δολάρια ο φορητός υπολογιστής κοστίζει μόλις 400. Ταυτόχρονα, δόθηκε ένα ακόμη συμβόλαιο για μια ιταλική εταιρία και πιθανόν να ακολουθήσουν και άλλα εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας.
Επειδή η τεχνολογία γίνεται όλο και πιο φθηνή προκύπτουν νέες λύσεις και στην εκπαίδευση. Αν γινόταν μια μεγαλύτερη παραγγελία από το M.I.T. για One Laptop per Child (OLPC) ο κάθε υπολογιστής θα κόστιζε 200 δολάρια το πολύ, συν κάποια έξοδα για να φορτωθεί το αναλυτικό πρόγραμμα στους υπολογιστές. Το οικονομικό κέρδος με αυτό το σενάριο είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Μήπως συμφέρει οικονομικά να πάρει ο κάθε μαθητής δικό του υπολογιστή αντί για σχολικά βιβλία;
Διαβάστε και το άρθρο του BBC[pdf]
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Αντίο Logo!
Διάβασα ένα άρθρο στο blog της κ. Κατερίνας Γλέζου, που αναφέρεται στην μετονομασία του συνεδρίου Eurologo σε Constructionism.
Ο Richard Noss στην ανοιχτή επιστολή που εξηγεί τη μετονομασία του συνεδρίου, αναφέρεται στη Logo σαν το πρώτο βήμα για την αλλαγή του παραδείγματος (paradigm shift) όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι μαθητές διδάσκονται και μαθαίνουν.
Αυτό το πρώτο βήμα έχει περάσει. Η Logo μπορεί να δημιουργούσε εσωτερικά κίνητρα στο παρελθόν αλλά πλέον δεν μπορεί να σταθεί με τον ίδιο τρόπο χωρίς να εμπλουτιστεί με πολυμέσα ή άλλα διαδραστικά στοιχεία όπως οι ρομποτικές κατασκευές.
Το Scratch είναι μια μετεξέλιξη της Logo προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες τέτοιες μετεξελίξεις όπως το Microworlds, ή τα Lego Mindstorms.
Η Logo ήταν μια πρωτοπορία για την εποχή της και άνοιξε το δρόμο για όλα τα καινούρια πράγματα που εντάχθηκαν στον όρο "Constructionism" του Seymour Papert. Ωστόσο, το ρεύμα αυτό στη σημερινή εποχή μπορεί και πρέπει να αντιπροσωπευθεί από νέα εργαλεία.
Ο Richard Noss στην ανοιχτή επιστολή που εξηγεί τη μετονομασία του συνεδρίου, αναφέρεται στη Logo σαν το πρώτο βήμα για την αλλαγή του παραδείγματος (paradigm shift) όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι μαθητές διδάσκονται και μαθαίνουν.
Αυτό το πρώτο βήμα έχει περάσει. Η Logo μπορεί να δημιουργούσε εσωτερικά κίνητρα στο παρελθόν αλλά πλέον δεν μπορεί να σταθεί με τον ίδιο τρόπο χωρίς να εμπλουτιστεί με πολυμέσα ή άλλα διαδραστικά στοιχεία όπως οι ρομποτικές κατασκευές.
Το Scratch είναι μια μετεξέλιξη της Logo προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες τέτοιες μετεξελίξεις όπως το Microworlds, ή τα Lego Mindstorms.
Η Logo ήταν μια πρωτοπορία για την εποχή της και άνοιξε το δρόμο για όλα τα καινούρια πράγματα που εντάχθηκαν στον όρο "Constructionism" του Seymour Papert. Ωστόσο, το ρεύμα αυτό στη σημερινή εποχή μπορεί και πρέπει να αντιπροσωπευθεί από νέα εργαλεία.
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Κοινωνική οργάνωση τάξης
Στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Πληροφορικής που διεξήχθη πέρυσι στην Πάτρα, παρουσιάστηκε μια εργασία η οποία χρησιμοποιούσε στοιχεία ανταγωνισμού μεταξύ των ομάδων και τα αποτελέσματα ήταν θετικά.
Ακόμη και η λέξη "ανταγωνισμός" στη σημερινή Διδακτική, που χρησιμοποιεί τις συνεργατικές μεθόδους, είναι ταμπού. Πολύ περισσότερο απαγορευμένη θεωρείται η εφαρμογή ενός ανταγωνιστικού σεναρίου μάθησης. Έκανα λοιπόν μια μικρή διερεύνηση πάνω σε αυτό που ονομάζεται κοινωνική οργάνωση τάξης για να ανακαλύψω ποιες είναι οι επιλογές που υπάρχουν.
Από την εργασία του Νεόφυτου Χαραλάμπους "Συνεργατική μάθηση: από τη θεωρία στην πράξη" είδα κάποιες εναλλακτικές:
Με μια περαιτέρω διερεύνηση είδα ότι υπάρχουν δύο επιλογές για συνεργατική μάθηση, για να γίνει όμως η διάκριση θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους αγγλικούς όρους collaboration και cooperation, οι οποίοι στα ελληνικά μεταφράζονται συνεργασία.
Τους όρους αυτούς τους κοίταξα και στο λεξικό αλλά μια καλύτερη θεώρηση των δύο όρων υπάρχει στο άρθρο του Panitz "Collaborative vs cooperative learning". Σύμφωνα με αυτούς τους ορισμούς ο όρος collaboration αναφέρεται στον κοινό στόχο και ο όρος cooperation αναφέρεται στην κοινή προσπάθεια. Θεωρώ πως στην εκπαίδευση δεν επιζητούμε την κοινή προσπάθεια αλλά την οργάνωση μιας ομάδας που έχει κοινό στόχο ώστε το κάθε μέλος της ομάδας να μπορέσει να συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο. Γι' αυτό και ο όρος που χρησιμοποιείται στα αγγλικά για την συνεργατική μάθηση είναι το collaborative learning.
Οι δύο τρόποι συνεργατικής μάθησης είναι δύσκολο να διακριθούν στα ελληνικά αφού και οι όροι collaboration και co-operation μεταφράζονται σαν "συνεργασία". Από την άλλη, ο συναγωνισμός και ο ανταγωνισμός είναι δύσκολο να διακριθούν από τους Αγγλόφωνους αφού η μετάφραση και των δύο λέξεων είναι το "competition". Ο συναγωνισμός και η άμιλλα αποτελούν έναν τρόπο κοινωνικής οργάνωσης της τάξης και συμβάλλουν στην βελτίωση των εμπλεκομένων (Μπαμπινιώτης).
Σύμφωνα με αυτή τη μικρή διερεύνηση που έκανα οι τρόποι οργάνωσης της τάξης είναι οι εξής:
Πιστεύω πως σε μία τάξη οι μόνες εναλλακτικές που μπορούν να προωθήσουν την μάθηση είναι ο συναγωνισμός και η χρήση κοινών στόχων με διακριτούς ρόλους (collaboration).
Ακόμη και η λέξη "ανταγωνισμός" στη σημερινή Διδακτική, που χρησιμοποιεί τις συνεργατικές μεθόδους, είναι ταμπού. Πολύ περισσότερο απαγορευμένη θεωρείται η εφαρμογή ενός ανταγωνιστικού σεναρίου μάθησης. Έκανα λοιπόν μια μικρή διερεύνηση πάνω σε αυτό που ονομάζεται κοινωνική οργάνωση τάξης για να ανακαλύψω ποιες είναι οι επιλογές που υπάρχουν.
Από την εργασία του Νεόφυτου Χαραλάμπους "Συνεργατική μάθηση: από τη θεωρία στην πράξη" είδα κάποιες εναλλακτικές:
- Συνεργατική δομή: Η ομάδα πετυχαίνει τους στόχους της όταν όλα τα μέλη της επιτύχουν τους στόχους τους.
- Ανταγωνιστική δομή: Το άτομο αναζητεί τρόπους να επιτύχει ένα θετικό αποτέλεσμα για τον ίδιο και αρνητικό για τους άλλους.
- Ατομική δομή: Η επίτευξη των στόχων του ατόμου δεν επηρεάζεται είτε αρνητικά είτε θετικά από την επίτευξη των στόχων των υπολοίπων.
Με μια περαιτέρω διερεύνηση είδα ότι υπάρχουν δύο επιλογές για συνεργατική μάθηση, για να γίνει όμως η διάκριση θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τους αγγλικούς όρους collaboration και cooperation, οι οποίοι στα ελληνικά μεταφράζονται συνεργασία.
Τους όρους αυτούς τους κοίταξα και στο λεξικό αλλά μια καλύτερη θεώρηση των δύο όρων υπάρχει στο άρθρο του Panitz "Collaborative vs cooperative learning". Σύμφωνα με αυτούς τους ορισμούς ο όρος collaboration αναφέρεται στον κοινό στόχο και ο όρος cooperation αναφέρεται στην κοινή προσπάθεια. Θεωρώ πως στην εκπαίδευση δεν επιζητούμε την κοινή προσπάθεια αλλά την οργάνωση μιας ομάδας που έχει κοινό στόχο ώστε το κάθε μέλος της ομάδας να μπορέσει να συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο. Γι' αυτό και ο όρος που χρησιμοποιείται στα αγγλικά για την συνεργατική μάθηση είναι το collaborative learning.
Οι δύο τρόποι συνεργατικής μάθησης είναι δύσκολο να διακριθούν στα ελληνικά αφού και οι όροι collaboration και co-operation μεταφράζονται σαν "συνεργασία". Από την άλλη, ο συναγωνισμός και ο ανταγωνισμός είναι δύσκολο να διακριθούν από τους Αγγλόφωνους αφού η μετάφραση και των δύο λέξεων είναι το "competition". Ο συναγωνισμός και η άμιλλα αποτελούν έναν τρόπο κοινωνικής οργάνωσης της τάξης και συμβάλλουν στην βελτίωση των εμπλεκομένων (Μπαμπινιώτης).
Σύμφωνα με αυτή τη μικρή διερεύνηση που έκανα οι τρόποι οργάνωσης της τάξης είναι οι εξής:
- Διαφορετικοί στόχοι
- Ανταγωνισμός
- Συναγωνισμός
- Ανταγωνισμός
- Κοινοί στόχοι
- Κοινή προσπάθεια (co-operation)
- Διακριτοί ρόλοι (collaboration)
- Κοινή προσπάθεια (co-operation)
Πιστεύω πως σε μία τάξη οι μόνες εναλλακτικές που μπορούν να προωθήσουν την μάθηση είναι ο συναγωνισμός και η χρήση κοινών στόχων με διακριτούς ρόλους (collaboration).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)